چنانچه رشد مالی و حرفه ای برایت دغدغه مهمی است ،لازم می‌دانم در ابتدا بحث بسیارمهم « وجود از دستاورد مهم‌تر است *»را بدانی.

برای رسیدن به حس واقعی رضایت شغلی عوامل مهمی شناسایی شده‌است :رضایت عمومی از زندگی ،رضایت از خود ،رضایت از روابط، استعداد، رغبت، خلاقیت و نواندیشی، و آشنایی علمی و کلی باسواد مالی، عناصر مطرح در ایجاد استقلال مالی، عبور از طرحواره پول و… که تمام آن‌ها را در دوره‌ی «عبور از روان‌شناسی شکست» به‌تفصیل شرح خواهم داد.

 اما آن‌چه در این مجال می‌گنجد ،دلنوشته‌ی این دوست عزیز است. هم ریشه ام !تو در مدرسه نمرات عالی داشته‌ای؛ و این به این معناست که ضریب هوش عمومی شما بالا بوده‌است (همین) 

این‌که بعد از ازدواج و حالا عواملی را در ذهن خودتان بزرگ می‌کنید تا به قول خودتان مثل بختک اجازه ندهند دنبال استعدادهایتان بروید ،باز هم  دستور و حکم ضمیر ناخودآگاهتان است  و اسم ضمیر ناخودآگاه روی آن است :او دستور می‌دهد شما اجرا می‌کنید اما اصلاً از این موضوع آگاهی ندارید.

بنابراین داشتن هوش عمومی بالا ،به ‌تنهایی فقط یک عامل در مسیر مهم موفقیت شغل و حرفه است. کاری که لازم می‌دانم انجام بدهی این است که در مرحله اول آگاه بمانی که بختک نیست، طرحواره است ؛دوم این‌که بدانید افرادی که طرحواره  ی شکست دارند خیلی وقت ها وارد رابطه عاطفی نمی‌شوند ویا اگر شدند ،به‌محض آن‌که رابطه رنگ‌وبوی صمیمیت و جدی شدن می‌گیرد، از رابطه فرار می‌کنند .چرا؟

 چون نمی‌خواهند شکست بخورند اما غافل از آنند که فرار از رابطه ،خود، درنهایت باعث تنها ماندنشان می‌شود و این تنها ماندنِ خود، خودش یعنی تأیید طرحواره‌ی شکست :«دیدی آخرش باز شکست خوردی»؟ شاید سوال کنی که پس چرا من (یعنی شما) الان در رابطه هستم؟؟ پاسخم به عنوان آخرین مطلب این مقاله از اهمیت خاصی برخوردار است .

افرادی که طرحواره شکست دارند و لازم است تا از مباحث روان‌شناسی شکست آگاهی کامل پیدا کنند ،عموماً از سه روش شکست خودشان را تضمین می‌کنند! 

روش اول انتخابِ آدم‌ها یا مشاغلی است که از ابتدا محکوم به شکست بود ه اند . مثلاً شخصِ ریزبین و نکته سنجی که ناهشیارانه به‌جای ورود به شغلی مثل حسابداری یا مدیریت ، بر عوامل یک سازمان ،وارد شغل تور لیدری میشود که عموماً به حضور افراد ذاتاً لذت‌جو و کلی‌نگر نیاز دارد.ر

وش دوم  فرار کردن از انتخاب است ؛مثل فرارِ شما از شروع کردن  و یا وارد رابطه نشدن.

روش سوم هم میخکوب شدن در حس شکست و یک عمر پذیرشِ و یک عمر پذیرش آن بعنوانِ بخشی از هویتِ خودشان است . نکته اینجاست که ممکن است کسی در رابطه‌اش روشِ اول و درمورد کارش روشِ سوم را زندگی کند .مهم این است که هر سه روش در هر حال به یک نتیجه می انجامد.

 از این گذر به نظر می رسد که شکست و جلوه های ارتباطی اجتماعیِ آن همواره در عوامل درونی مانند شیوه های تفکرِ افراد ریشه دارد.

 افرادِشکست خورده بر این باورند که بدلیلِ تبعیضات فرهنگی،خانوادگی و مالی است که از همسالانِ خود عقب تر هستند؛ 

هرگز تاثیر این عوامل را انکار نمی توان کرد،اما عمیقا بر این باورم که توانِ ذهنی آدمی قادر است لااقل بخش قابل توجهی از این موانع را پوشش دهد.مشکل اینجاست که آدمیان دقیقا ریشه های شکست های بیرونی شان را نمی شناسند؛صدای ترس های درونی شان را هرگز نشنیده اند؛بخشِ جنگجو اما مقدسِ درونی شان را نمی شناسند؛

عواملِ افزایش دهنده ی تاب آوریِ روانیشان را آموزش ندیده و تمرین نکرده اند؛مشکلات تربیتی اساسی که در خانواده و نیز در محیط های آموزشی شان وجود داشته و بطور جدی و قوی اراده و انگیزش آنها را تحت تاثیر قرار داده است را درک نکرده اند.اگر از احساس ناکافی بودن،بی لیاقتی و عقب بودن از همسالان رنج می برید پیشنهاد می کنم بجایِ نشخوار کردنِ گذشته یا افکارِمنفی،که هرگز شما را به جاده سبزِ رضایت نخواهد رساند،